De eerste planvorming om tot realisatie van appartementencomplex De Klaproos te komen, dateert van vier jaar geleden. Door een combinatie van factoren ontstonden volgens Frans Bouhuis van de, eveneens in Boxmeer gevestigde, ontwikkelaar Nebuvast de eerste contouren.
“Wij zijn, zoals alle projectontwikkelaars altijd op zoek naar grond om projecten te ontwikkelen, maar parallel hieraan leefde het idee bij ons om meer met hout te gaan doen. Binnen het bureau leefde die wens sterk. De discussie rond stikstof en CO2 hebben dat gevoel nog eens extra aangewakkerd, maar daarnaast vonden we het gewoon ook leuk. En die laatste factor is onlosmakelijk verbonden aan het welslagen van projecten. Bij Nebuvast willen we plannen niet alleen technisch en financieel aanvliegen. Het gevoel telt te allen tijde mee.
Er leefden twee ideeën om “iets met hout te doen”. Een grondgebonden variant voor seniorenwoningen en een gestapelde versie met een iets bredere visie qua doelgroepen. We wisten vooraf dat het een project zou worden in het kader van “learning by doing”. Toen deze grondpositie in beeld kwam zijn we een proces ingegaan met de gemeente Boxmeer. Dat verliep zeer positief maar kende vele uitdagingen vanwege de onbekendheid met het bouwen in CLT (Cross Laminated Timber). Zowel voor wat betreft architectuur, bouw en engeneeringskosten en vooral de bouwbesluit eisen die specifiek voor deze bouwmethode toegepast moet worden en waarmee nog weinig ervaring is bij de beoordelende instanties. Qua uitgangspunten waren we het snel eens: een mooie duurzame invulling van dit gedeelte van de wijk. Anderzijds stond de vraagprijs van de grond op gespannen voet met de financiële haalbaarheid van het project. Het betreft nu eenmaal een kleinschalig binnenstedelijk project met achttien appartementen, waarbij alle betrokkenen een marge moet hebben om het überhaupt te kunnen bouwen. De gemeente Boxmeer moet op haar beurt natuurlijk een plausibel verhaal hebben om de politiek te overtuigen van een grondopbrengst passend bij een project wat gebouwd wordt in CLT met een zo laag mogelijke ecologische footprint. Mijn collega Stefan Gerards heeft anderhalf jaar lang veel tijd en energie gestoken om consensus te bereiken, hetgeen uiteindelijk dus geslaagd is.
Hierna konden we de communicatie met de omwonenden opstarten. Die reageerden direct al met veel enthousiasme. Vooral na de presentatie en uitleg van het plan, hetgeen heeft geresulteerd in een voorspoedig verloop van het vergunningstraject. In architect Vincenth Schreurs en Aannemingsbedrijf P. Kaal vonden we twee gelijkgestemde bouwpartners en konden we door met de invulling. Aan het eerste schetsontwerp van Vincenth Schreurs is niet meer getornd, maar als ik terugblik op de eerste begroting geldt dat niet bepaald. De prijs van hout steeg, als gevolg van de mondiale prijsexplosie, met zestig procent. Met alle betrokken partijen hebben we echter het einddoel nooit verloren en konden we De Klaproos realiseren al hebben we allemaal de marges die we voor ogen hadden niet gehaald.
De houtprijs is overigens inmiddels “enigszins genormaliseerd” maar anno 2024 wordt de sector met name geconfronteerd met aangescherpte regelgeving vanuit Den Haag en Brussel. Hogere isolatie waardes, de invulling van de nieuwe Omgevingswet, het maakt het allemaal nog moeizamer. Maar om terug te komen op de toepassing van hout: je merkt dat er verandering aan zit te komen. De vraag neemt toe en dat zal ook in de markt merkbaar worden. Je ziet ook beton en cementleveranciers voorsorteren op milieuvriendelijker productiemethoden. En dat is een goede zaak. Ik ben van mening dat de toepassing van hout de komende periode zal toenemen al besef ik me terdege dat ik geen glazen bol heb. Wat ik wel weet is dat de Klaproos een mooi referentieproject is dat navolging verdient. Een mooi, duurzaam, groen, kleinschalig en kwalitatief hoogstaande appartementencomplex dat geschikt is voor veel binnenstedelijke inbreidingsprojecten.”
Foto: Nebuvast Vastgoed / Newomij
